Το εγώ είναι ο χειρότερος εχθρός

Μόνο με τα ζώα κατάφερα να τα βγάλω πέρα. Να αφεθώ, να γνωρίσω το καλύτερο. Με τους ανθρώπους δεν μπόρεσα. Όχι, δεν φταίνε αυτοί, εγώ φταίω. Δεν στράφηκα στα ζώα γιατί δεν ήρθαν στη ζωή μου άνθρωποι σωστοί. Καμιά φορά το εύχομαι να ήταν έτσι, όσο αχάριστο κι αν ακούγεται. Ο λάθος άνθρωπος στην ιστορία είμαι εγώ. Αρκετά λάθος για να καταστρέφω ό,τι αγνό με συναντά, μα όχι τόσο λάθος ώστε να μη μου καίγεται καρφάκι.

Η φτώχεια θέλει καλοπέραση

          Την οικονομική κρίση την κατάλαβα μόλις φέτος, αυτούς τους μήνες. Όχι, δεν είμαι τρελή, ούτε ζω σε άλλη χώρα. Απλά δεν έχω ανάγκη τα χρήματα, ανθρώπους γύρω μου έχω ανάγκη. Ή τέλος πάντων, για να μην ακουστώ ψεύτικη, δεν έχω τόσο ανάγκη τα πρώτα όσο τους δεύτερους.

Μυαλό - Καρδιά = 1-0

Ήταν Σάββατο πρωί και η Ελένη σηκώθηκε με μόνο στόχο να χαζέψει τις εκπτώσεις που μόλις είχαν ξεκινήσει στη χώρα που φέτος πλέον κατοικούσε. Θα πήγαινε μόνη, χωρίς τις παιδικές φίλες, αλλά καλύτερα γιατί θα μπορούσε να ξεποδαριαστεί ώρες σε κάθε μαγαζί. Ήπιε γρήγορα καφέ και πριν πάρει το τραμ για το κέντρο, μπήκε στο σουπερμάρκετ ακριβώς απέναντι να πάρει ένα μπουκαλάκι νερό. Ήταν τόση η νύστα, όμως, ακόμη που με δυσκολία απαντούσε στον ταμία που της έπιασε κουβέντα. Τη ρώτησε για την καταγωγή της και πόσο διάστημα βρίσκεται στην πόλη και όλες τις κλασικές ερωτήσεις για να καταφέρει τελικά να της δώσει το τηλέφωνό του πάνω σε μια απόδειξη. Αυτό ήταν, η Ελένη γνώρισε τον Πολ! Αφού τα ψώνια δεν ευδοκίμησαν, και μετά απ’ τις συμβουλές μιας φίλης της αποφάσισε να στείλει μήνυμα στον Πολ, για να κανονίσουν να βρεθούν. Ο Πολ ανταποκρίθηκε και το ραντεβού έκλεισε για την ερχόμενη Πέμπτη. Η αγωνία αναμφίβολα αρκετή, αφού δεν της περνούσε αδιάφορος, ήταν όμως ένας άνθρωπος που καλά καλά δεν ήξερε.

Αν δεν ήταν Ελληνίδα...

Καθώς προσγειωνόταν το αεροπλάνο, έσκυψε το κεφάλι της και χάζεψε τον ήλιο που λαμπύριζε πάνω στη θάλασσα. Ήταν τέλη Οκτωβρίου. Το φως της φάνηκε παράξενο, είχε συνηθίσει τη μουντάδα στη Γερμανία. Για μια στιγμή σφίχτηκε η καρδιά της. Όχι λόγω της θύμησης της μουντάδας μα που είχε ξεσυνηθίσει όλη αυτή τη λιακάδα. Στο αεροδρόμιο, στο σπίτι, στην Ελλάδα την περίμεναν όλοι αυτοί για τους οποίους είχε έρθει. Αγαπημένοι της άνθρωποι, τα ζωάκια της, το παιδικό της δωμάτιο. Οι δρόμοι, οι μυρωδιές, τα μαγαζιά της Αθήνας. Οι επιβάτες του μετρό που μιλούσαν ελληνικά, ξεχασμένος ήχος από τόσες πολλές φωνές μαζί.