21 Ιαν 2013

Υπάρχει ισότητα στην αγάπη;


Διάβασα στο blog της φίλης Μαρίας κάτι που με έβαλε σε σκέψεις. «Πάντα ο ένας από τους δύο αγαπάει περισσότερο. Αυτός που αγαπάει το ξέρει. Και αυτός που αγαπιέται το ξέρει.»
Έτσι είναι πάντα; Συχνά ναι, γύρω μας το βλέπουμε πολύ. Στους φίλους μας, στις ταινίες, στις δικές μας προσπάθειες να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε. Ψάχνουμε να πετύχουμε αυτούς τους δύο στόχους στο ίδιο πρόσωπο, να βρούμε αυτό το σπάνιο. Ξέρουμε πως είναι δύσκολο, έχουμε στο νου μας τα παραδείγματα, τη φράση αυτή. Μα συνεχίζουμε το ψάξιμο. Θέλουμε απλά να πιστεύουμε σε κάτι που και οι ίδιοι γνωρίζουμε ότι είναι ουτοπικό ή ίσως υπάρχει μια ελάχιστη χαραμάδα στον κανόνα, ένα ράγισμα που θα απαντούσε στην ερώτησή μου πως όχι, δεν είναι πάντα έτσι;


Τελικά μπορεί να υπάρξει ισότητα σε μία σχέση; Και φυσικά δεν διαπραγματεύομαι την ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα, ούτε άλλωστε αναφέρομαι σε αυτή. Μιλάω για την άλλη ισότητα, ανάμεσα στους δύο ανθρώπους που έδεσαν τη ζωή τους μαζί. Μπορεί η αγάπη που δίνει κάποιος στον άνθρωπο που αγαπά να είναι ίση με την αγάπη που παίρνει από αυτόν; Ή είμαστε καταδικασμένοι να βιώνουμε είτε μια κατάσταση κενού στην περίπτωση που αγαπιόμαστε αλλά δεν αγαπάμε τόσο είτε μια κατάσταση μόνιμου άγχους της απόρριψης, έντασης, προσπάθειας και ανασφάλειας στην περίπτωση που αγαπάμε αλλά δεν παίρνουμε την αγάπη που ο ερωτευμένος λαχταρά;
Υπάρχει το σπάνιο που ονειρευτήκαμε; Κι αν υπάρχει μπορεί να επιβιώσει; Ή η λεπτή αυτή ισορροπία είναι θνησιγενής γιατί δεν έχει τίποτα να την τροφοδοτεί, τίποτα να της υποδεικνύει μέσα στην τελειότητά της να προσπαθήσει; Αλλά και από την άλλη, είναι δυνατόν να ζήσει μέσα στις σχέσεις τέτοια σκληρότητα, μια βεβαιότητα πως ποτέ δεν θα επιτευχθεί η αρμονία; Το χρειαζόμαστε το όνειρο εμείς οι άνθρωποι, όπως φυσικά χρειαζόμαστε και τη μετατροπή του σε πραγματικότητα πού και πού. Αλλιώς δεν θα μπορέσουμε ποτέ να γίνουμε τίποτα περισσότερο από κυνικοί κυνηγοί της δύναμης και της επιβολής απέναντι στον άλλον, δεν θα φτάσουμε πουθενά παραπέρα από τη διαπίστωση πως η αγάπη τελικά είναι μια συναλλαγή με νικητή και ηττημένο. Και τότε μπορούμε όλοι μαζί να θρηνήσουμε την ευτυχία που ποτέ δεν θα καταφέρουμε να αγγίξουμε.

5 σχόλια:

  1. Ενδιαφέρουσα πολύ η σημερινή σου ανάρτηση! Στον έρωτα δεν υπάρχει ισότητα... Βασικά έτσι πρέπει να είναι πάντα και ξέρεις γιατί??? Γιατί η αληθινή αγάπη, ο πραγματικά πρωτογνωρος έρωτας κανονικά δεν βάζει στην ζυγαριά το πόσο αγαπάει η μια πλευρά και πόσο η άλλη... Για την ακρίβεια οταν ερωτευεσαι αληθινα δεν μπαινεις καν στην διαδικασια να σκεφτεις αν παιρνεις οσα δίνεις.... δίνεις απλόχερα και η χαρά σου , η ευτυχία σου είναι μόνο και μόνο για αυτό... Τώρα η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Σχεδόν το 99 τοις εκατό των ανθρωπίων σχέσεων έχει γίνει δούναι και λαβείν και μάλιστα ο αρχικός σκοπός μιας σχέσης είναι να δώσω για να πάρω... Εκεί είναι το λάθος μας... Βέβαια ο εγωισμός τελικά δείχνει πως στις μέρες μας είναι πιο δυνατός από τον έρωτα και την αγάπη... Δυστυχώς... Καλό βράδυ γλυκιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δίκιο σε αυτά που λες, αλλά εγώ δεν αναφέρθηκα στην ισότητα από ωφελιμιστική άποψη, από οικονομική σκοπιά του παίρνω πίσω ό,τι δίνω. Απλά σκεφτόμουν αν μπορεί να υπάρξει σχέση που κανείς δεν έχει το πάνω χέρι, που είναι και οι δύο ισότιμοι και πορεύονται μαζί χωρίς παιχνίδια εξουσίας και υποταγής.
      Αλλά επειδή ίσως αυτή είναι η ουσία του έρωτα, πάντα κάποιος να παιδεύει και κάποιος να υπομένει θεριεύοντας τα συναισθήματά του, ίσως γιαυτό να είναι τόσο σπάνιο αυτό...

      Διαγραφή
  2. Καλησπέρα Αλεξιάννα :) Εγώ νομίζω ότι σε μια ώριμη, ισορροπημένη σχέση το πάνω χέρι εναλλάσεται, το έχει μια ο ένας και μια ο άλλος χωρίς κανόνες ποιός θα είναι 'από πάνω' κάθε φορά. Αυτό εξαρτάται από τις συνθήκες και από το πόσο αδύναμος-δυνατός αισθάνεται ο/η σύντροφός μας. Όταν ο εγωισμός κάνει πίσω, τότε το ταίρι που νιώθει αδύναμο τον σύντροφό του κάνει πίσω και τον αφήνει να αισθανθεί υπεροχή. Δεν υπάρχουν κανόνες στις σχέσεις. Προχωράς με το ένστικτο και την δύναμη και την χαρά που σου δίνει η αγάπη :) Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βασικά πιστεύω ότι στον έρωτα μόνο υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, όχι στην αγάπη. Ο έρωτας διακατέχεται από παιχνίδια εξουσίας και υποταγής, από επίμονες προσπάθεις επιβολής πάνω στον άλλο και από αίσθημα ανταγωνιστικότητας. Όταν μικάμε γι'αγάπη δεν χωρούν τέτοια συναισθήματα, ούτε τέτοια παιχνίδια, γιατί και οι 2 άνθρωποι γνωρίζουν όλα τα "γιατί" που είναι μαζί, θαυμάζουν ο ένας την προσωπικότητα του άλλου, και όλα εκείνα τα θαυμαστά στοιχεία που τους ενώνουν, που τους χωρίζουν, αλλά και τους συμπληρώνουν. Γι'αυτό δεν πιστεύω ότι τίθεται θέμα ποιος αγαπάει πιο πολύ, αλλά τελικά, ποιος είναι ερωτευμένος περισσότερο. Γιατι όταν δύο άνθρωποι είναι ερωτευμένοι μεταξύ τους, όταν ο ένας από τους δύο "αφεθεί" περισσότερο στη σχέση, το πιθανότερο είναι ο άλλος από ένα σημείο και μετά, που θα έχει περάσει κατά πολύ το πάθος, να τον θεωρήσει λίγο δεδομένο, να τον θέλει, αλλά κάπου να έχει βολευτεί και να σταματήσει να προσπαθεί τόσο. Η αγάπη πιστέυω είναι "απόλυτη" στην ανώτερότητα της, ενώ ο έρωτας είναι "απόλυτος" στο πάθος και στην έξαψη. Γι'αυτό και δεν είναι απόλυτο, ούτε σίγουρο, ότι πολλοί άνθρωποι μπορούν να προχωρήσουν πέρα από το στάδιο του έρωτα και να προσεγγίσουν την αγάπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα!
      Θα συμφωνήσω μαζί σου σχετικά με τη διάκριση ανάμεσα σε έρωτα και αγάπη, αφού ούτως ή άλλως στον τίτλο της ανάρτησης χρησιμοποιώ τη λέξη αγάπη περισσότερο μετωνυμικά για την έννοια της ερωτικής σχέσης.
      Απλά νομίζω ότι για μία επιτυχημένη σχέση είναι απαραίτητο ένα μείγμα και των δύο, αγάπης και έρωτα, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται χαρακτηριστικά και των δύο συναισθημάτων. Φυσικά το τέλειο είναι να εμφανίζονται μόνο τα καλά του καθενός, η ανιδιοτέλεια και αρμονία της αγάπης και το πάθος και η ζωντάνια του έρωτα, αλλά αυτό δεν είναι πάντα εφικτό. Έτσι, είναι δυνατόν ακόμα και σε μία σχέση που υπάρχει αγάπη, αν ο έρωτας είναι ακόμα ζωντανός να εμφανιστούν και να ζωντανέψουν συχνά πυκνά παιχνίδια εξουσίας και να τεθεί θέμα ποιος είναι περισσότερο ερωτευμένος.
      Απλώς, όπως είπε και η Άννη παραπάνω, ισορροπία θα έρθει αν οι ρόλοι σε αυτά τα παιχνίδια εναλλάσσονται και δεν έχει πάντα ο ένας το πάνω χέρι γιατί και αυτό είναι πολύ βαρετό και για τους δύο.
      Καλό βράδυ :)

      Διαγραφή