Κάποτε χαρακτήριζα την απαισιοδοξία ρεαλισμό, ακόμα το κάνω δηλαδή απλά όποτε ακούω και κάποιον άλλο να το κάνει μου φαντάζει τόσο κυνικό που θέλω να το σταματήσω. Δεν είναι πως δεν είναι αλήθεια αυτή η διαπίστωση, ειδικά σε αυτές τις εποχές αλλά και γενικά βιώνοντας την ανθρώπινη ζωή που έχει αρκετές αναποδιές όπως και να το κάνεις και έναν νόμο του Μέρφυ («όταν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει») να βρίσκει εφαρμογή αρκετά συχνά θα έλεγα. Απλά η απαισιοδοξία στερείται πρακτικότητας και είναι εντελώς ανούσια, αν όχι επικίνδυνη.
Δεν πολυπιστεύω στους νόμους του σύμπαντος περί αρνητικής ενέργειας που επιστρέφει σε σένα κλπ, αλλά είναι εντυπωσιακό το πώς στις καταστάσεις, όπου έχει γίνει μνεία του χειρότερου που μπορεί να συμβεί, κατά πάσα πιθανότητα θα συμβεί αυτό ή κάτι παρόμοιο. Αλλά και τους ανθρώπους, οι οποίοι τείνουν να δραματοποιούν τα συναισθήματά τους, να μεγαλοποιούν τα γεγονότα και θεωρώντας πως τίποτα δεν θα φτιάξει να μην είναι ποτέ ευχαριστημένοι απόλυτα, η ζωή κατά κάποιο τρόπο τους ανταμείβει ή το αντίθετο καλύτερα, τους τιμωρεί.
Μπορεί, βέβαια, τίποτα από όλα αυτά να
μην ισχύει και απλά οι αισιόδοξοι να μην δίνουν και πολλή σημασία στα άσχημα
που τους συναντούν με αποτέλεσμα να νομίζουμε εμείς οι υπόλοιποι ότι απλά τους συναντούν
σπάνια. Σε κάθε περίπτωση πάντως κάνεις δεν μπορεί να αρνηθεί ότι οι
απαισιόδοξοι χάνουν ένα μεγάλο μέρος ενέργειας, ψυχικής διάθεσης, ηρεμίας και
χρόνου αναλύοντας το τι μπορεί να πάει στραβά, στη σφαίρα του υποθετικού ή μη,
όταν οι αισιόδοξοι, κερδισμένοι από αυτή την άποψη, θα απασχοληθούν πιο
εποικοδομητικά.
Θα μου πει κάποιος (και δυστυχώς είμαι
και εγώ μέσα σε αυτούς, τι ειρωνεία!) ότι οι αισιόδοξοι όμως είναι πολύ συχνά
αντιμέτωποι με το φάσμα της απογοήτευσης. Και σε αυτό η μόνη απάντηση που μπορώ
να δώσω είναι αναπόφευκτα κυκλική: ο αισιόδοξος απλά δεν θα απογοητευτεί. Τώρα
για όλους τους υπόλοιπους το πρόβλημα αυτό μάλλον θα παραμείνει άλυτο…
χαχαχα!Καλησπέρα Αλεξιάννα μου! Είπαμε καλή χρονια??Αν όχι..Καλή χρονιαααααααααααααααά με Υγεία! Ο γέλωτας ήταν για τον τίτλο. Μάρεσε πολυ! Και επειδή ειμαι και αισιόδοξος αλλά κυρίως απαισιόδοξος συμφωνώμε όλα τα παραπάνω. Πιστεύω ότι παίζει ρόλο πως έχεις μεγαλω΄σει σε τι περιβάλλον αλλά και από τι ανθρώπους περιτριγυρίζεσαι...Κυρίως όμως εξαρτάται από σένα και από το πόσο θέλεις να ζεις σε μια κατάσταση που σε "βολεύει"...Κατάλαβες έτσι...Του στυλ "σε ποιον να ρίξω το φταίξιμο" κλπκλπ...Είδες ε....Αν και απαισιόδοξος ως επί το πλείστον τουλάχιστον με...καταλαβαίνω!χεχεχε Καλή Χρονιά να έχουμε γλυκιά μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά Μάκη μου, με υγεία πάνω απ' όλα και πολλή πολλή πάρα πολλή αγάπη (γιατί απαραίτητη ευχή η υγεία, αλλά τι να την κάνεις την υγεία αν δεν έχεις με ανθρώπους να μοιραστείς την όμορφη ζωή που σου δίνει;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα για τα αίτια της απαισιοδοξίας... Δεν ξέρω τι από τα παραπάνω ισχύει, ίσως και όλα. Έχω γνωρίσει ανθρώπους που μεγάλωσαν μέσα σε ένα περιβάλλον με απίστευτη γκρίνια και αρνητική ενέργεια και έγιναν πάρα πολύ αισιόδοξοι και άλλους που χωρίς προφανή λόγο είναι απαισιόδοξοι. Τι να πω, μπορεί να είναι και τυχερά όλα αυτά, αλλά πιστεύω πως αξίζει να το παλέψουμε και λίγο γιατί μια ζωή βλέποντας το ποτήρι μισοάδειο δεν υποφέρεται ειδικά αν δίπλα σου βλέπεις αγαπημένους να λένε "δεν βαριέσαι", να τα παίρνουν όλα χαλαρά και τελικά να τους έρχονται και έτσι!!
Ισχύει...
ΔιαγραφήΧάνεις ενέργεια και δυνάμεις όταν είσαι απαισιόδοξος. Το έθεσες πολύ ωραία Αλεξιάννα :-) Αυτό ακριβώς πιστεύω κι εγώ. Άρα αν έρθουν τα πράγματα στραβά, ο αισιόδοξος θα έχει περισότερες δυνάμεις ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή χρονιά να έχουμε, καλή αρχή και με πολλή αγάπη!
Αλεξιάννα μου,χάρηκα για την επίσκεψη σου και ήρθα αμέσως να δω την δική σου θέση περί αισιοδοξίας.Χαίρομαι που σε ένα πράγμα συμφωνούμε απόλυτα και το τονίζουν και οι υπόλοιποι φίλοι που άφησαν σχόλιο "όταν είσαι απαισιόδοξος χάνεις ένα μεγάλο μέρος ενέργειας, ψυχικής διάθεσης, ηρεμίας και χρόνου".Πίστεψε με, το να είσαι αισιόδοξος, δεν σημαίνει ότι απομακρύνεσαι από τις δυσκολίες της ζωής, με το στυλ "ωχ αδελφέ!" ούτε πετάς σε "ροζ συννεφάκια" και μόλις έρθει η πρώτη δυσκολία, πέφτεις στο ναδίρ.Κατά την γνώμη μου και σύμφωνα με τα όσα μου έχει δείξει μέχρι τώρα το πρόσωπο της ζωής, η αισιοδοξία είναι ένα είδος δύναμης που σε βοηθάει να αντιμετωπίζεις διαφορετικά τις δυσκολίες της.Απαιτεί ψυχικό σθένος και καλλιέργεια στον θετικό τρόπο σκέψης, γιατί και οι πιο αισιόδοξοι άνθρωποι έχουν πολλές φορές λυγίσει, έχουν δει το άσχημο πρόσωπο της ζωής, απλά έχουν την ικανότητα να ξανασηκωθούν, όταν πέσουν και να μπορούν να συνεχίζουν,μπορούν να εστιάζουν στα θετικά και τ΄αρνητικά να τα βλέπουν ως μαθήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαθήτρια είχα ακούσει και είχα κάνει μότο μου το "ότι έκλαιγα γιατί δεν είχα παπούτσια, μέχρι που είδα κάποιον που δεν είχε πόδια", στην πορεία γνώρισα ανθρώπους που δεν είχαν πόδια, αλλά ήξεραν να χαμογελούν και να μπορούν να συνεχίζουν με όλα τα υπόλοιπα, που ο Θεός τους είχε χαρίσει (δες ανθρώπους που μετέχουν και στέφονται Ολυμπιονίκες στους ΠαραΟλυμπιακούς αγώνες, δες ανθρώπους που ζωγραφίζουν με το στόμα)...και πίστεψε με δεν κάνω θεωρίες, έχω πέσει πολλές φορές για διαφορετικούς λόγους(τις περισσότερες φορές λόγοι υγείας αγαπημένων μου ή δικής μου) και έχω ξανασηκωθεί για να μπορώ να χαίρομαι με τα απλά & να το λέω και ξαναλέω, σε όλους όσους μπορώ με κάποιο τρόπο, να πλησιάσω: όταν βλέπεις τη ζωή και τους ανθρώπους με χαμόγελο,δεν μπορεί κάποια χαμόγελα θα γυρίσουν, να φωτίσουν και σένα.Σε φιλώ...α!!! και ο τίτλος της ανάρτησης..απλά: τέλειος!!!
Έχεις απόλυτο δίκιο φίλη μου, ειδικά με το μότο σου. Μάλιστα στην ακριβώς προηγούμενή μου ανάρτηση ¨Όσο υπάρχουν Χριστούγεννα μπορούμε να χαμογελάμε¨ παρέθεσα και ένα απόσπασμα από το ανέκδοτο μυθιστόρημά μου ¨Πόσα ευχαριστώ δεν είπα¨ όπου διαπραγματεύομαι ακριβώς αυτό, την ευτυχία των απλών πραγμάτων και την τεράστια δύναμη και επιρροή της αισιοδοξίας ακόμα και όταν όλα σου φωνάζουν πως αυτή είναι παράλογη.
ΔιαγραφήΕγώ βέβαια, δεν το πετυχαίνω πάντα αυτό, για την ακρίβεια δυστυχώς το πετυχαίνω σπάνια, αλλά ευτυχώς έχω δίπλα μου αγαπημένους που μου δίνουν καθημερινά μαθήματα περί αυτού.
Καλό βράδυ :)