Μήπως απλά δεν σε θέλει;

Την είδε πρώτη φορά σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση. Ήταν ντυμένη πολύ καθημερινά, με ένα τζιν, μποτάκια και πουλόβερ. Τίποτα δηλαδή από το ντύσιμο που οι άντρες διατείνονται ότι θα τους κάνει να προσέξουν σε πρώτη φάση μια γυναίκα. Πάρκαρε το αυτοκίνητό της, εκείνος μόλις είχε μπει στο χώρο. Ήταν νευριασμένος αρκετά, η φίλη που τον είχε καλέσει τον είχε διαβεβαιώσει ότι η απόσταση από το μετρό ήταν πολύ σύντομη. Όσο σύντομο βέβαια μπορεί να θεωρηθεί το μισάωρο. Δεν συνήθιζε να παίρνει και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αλλά είχε το αμάξι στο συνεργείο. Δεν ήξερε τι τον έκανε να σηκωθεί σαββατιάτικα πρωί πρωί, χωρίς μέσο μεταφοράς και να τρέχει αρκετά μακριά από το σπίτι του σε μια εκδήλωση που θα πήγαινε μια φίλη του. Αργότερα που το σκεφτόταν ήταν σίγουρος πως αν του το έλεγαν σε κάποια άλλη στιγμή θα αρνούνταν χωρίς καν να του περάσει από το μυαλό η θετική απάντηση.

          Χώθηκε στην παρέα της και ζήτησε από τη φίλη του να τους συστήσει. Εκείνη δεν έδειχνε να τον προσέχει. Έφυγε τρομαγμένος. Όχι για τον παραπάνω λόγο, αλλά γιατί ήξερε πως η ζωή του θα άλλαζε. Ήταν το χρονικό σημείο που η εργένικη ζωή δεν έμοιαζε πλέον διασκεδαστική. Μία εβδομάδα μετά το παραδέχτηκε, στον εαυτό του και στη φίλη του. «Πρόσεχε» του είπε, «πριν λίγο καιρό την ήθελε ένας άλλος φίλος μου, είναι σκληρό καρύδι, δεν ασχολήθηκε καν, μόλις έχει βγει από σχέση». Νόμιζε πως θα τον απέτρεπε έτσι, έτσι είχε ακούσει κι εκείνη, πως οι άντρες πια δεν ασχολούνται με τις δύσκολες, τόσες και τόσες υπάρχουν διαθέσιμες, γιατί να τρέχουν πίσω από τις ξινές;

          Μία εβδομάδα μετά καθόντουσαν οι τρεις τους μαζί και με την υπόλοιπη παρέα στο τραπέζι ενός νυχτερινού κέντρου. Την κοίταζε να τραγουδάει, να χορεύει, την κοίταζε όλο το βράδυ κι εκείνη το ήξερε, το ήξερε και στεκόταν απόμακρη, οριακά φιλική μα και με την ψυχρότητα της γυναίκας που της αρέσει να τη θαυμάζουν αλλά ως εκεί. Έμεινε μαζί της μέχρι αργά και διακριτικός την άφησε να φύγει χωρίς να της πει τίποτα. Δεν ήταν έτοιμη ακόμα. Δεν της ρίχτηκε, ούτε κι έφυγε θιγμένος με τη στάση της. Είχε υπομονή. Το πρώτο δώρο της το έκανε δέκα μέρες μετά, «έτσι, επειδή είναι γιορτές και μου αρέσεις» της είπε με αγωνία, μη νομίσει κάτι άλλο. Ξαφνιάστηκε εκείνη αλλά το δέχτηκε και λίγο καιρό μετά βγήκε μαζί του το πρώτο τους ραντεβού, ίσως πιο πολύ για να βγάλει την υποχρέωση.

          Τον ταλαιπώρησε πολύ τους επόμενους μήνες, του τα ‘δινε όλα με το σταγονόμετρο, όσο εκείνος της τα έδινε όλα με την ψυχή του, τα υλικά και τα άυλα, την εκπλήρωση κάθε της επιθυμίας, κάθε σκέψης της πριν αυτή γίνει επιθυμία, κάθε της τρελού ονείρου πριν καν γίνει σκέψη. Δεν κόμπλαρε στους μύθους περί σκληρότητας των αντρών, περί ακμαίου φρονήματος που πρέπει να διατηρηθεί, για να μην πάρουν τα μυαλά της αέρα. Κράτησε για τον ίδιο μόνο τον αυτοσεβασμό του και κάπως έτσι όσα της έδινε είχαν τη γεύση της ειλικρίνειας και της υπομονής της γεμάτης με αγάπη και συναίσθηση της ομορφιάς που θα ολοκληρωθεί με την ανταπόκριση.

          Γράφοντας αυτή την ιστορία η αλήθεια είναι πως προσπάθησα πολλές φορές να της προσδώσω μοναδικότητα, αισθάνομαι όμως ότι όλα φαντάζουν εξαιρετικά κλισέ, σαν αυτά που διαβάζουμε στα ροζ μυθιστορήματα. Κι αν ακούστηκε κοινότυπη, αυτή είναι η ιστορία. Κάποιοι γνωρίζουν το τέλος της, κι είναι πολλοί αυτοί γιατί το μυαλό των ανθρώπων ανάλογα με τα βιώματά του καθενός πλάθει με διαφορετικό σενάριο τα ερεθίσματα της πραγματικότητας ή της φαντασίας. Κάποιοι άλλοι θα θελήσουν να το αφήσουν ανοιχτό και να κρατήσουν μόνο το κομμάτι που ειπώθηκε. Κάποιοι θα είναι σίγουροι πως αυτή η ιστορία είναι αληθινή, κάποιοι άλλοι πως παραείναι ρομαντική για να υπήρξε.

          Εγώ θα πω μόνο πως αυτή η ιστορία μου έδωσε έναυσμα να σκεφτώ όλες τις φράσεις των αντρών προς τις γυναίκες (αλλά και αντίστροφα), όλες τις υπεκφυγές που οι γυναίκες κυρίως τείνουν να πιστεύουν, αντί να δουν την ωμή αλήθεια:

          Δεν υπάρχει το «σε θέλω, αλλά με αποθάρρυνες γιατί είσαι ψυχρή», υπάρχει το «δεν σε θέλω τόσο ώστε να κάτσω να ασχοληθώ μαζί σου παραπάνω από όσο θα μου έπαιρνε με μια οποιαδήποτε άλλη». Δεν υπάρχει το «είμαι ερωτευμένος, αλλά δεν θέλω δέσμευση», υπάρχει το «δεν είμαι ερωτευμένος και γι’ αυτό δεν θέλω δέσμευση». Δεν υπάρχει το «μου αρέσεις αλλά θέλω να χρόνο», υπάρχει το «δεν μου αρέσεις και πολύ ώστε να θέλω κάτι παραπάνω από σεξ και γι’ αυτό θέλω χρόνο μακριά σου για να μη με πρήζεις». Δεν υπάρχει το «είμαστε τέλεια μαζί, αλλά είμαι πολύ μικρός για να είμαι συνέχεια σε σχέση», υπάρχει το «έχω βαρεθεί και είμαι πολύ μικρός για να είμαι σε μία σχέση που βαριέμαι». Οι άντρες τις ξέρουν αυτές τις διακρίσεις και οι πραγματικοί άντρες θα κάνουν και μια γυναίκα να τις καταλάβει. Μόνο έτσι θα μπορέσει εκείνη να κερδίσει την αυτοεκτίμησή της απέναντι στο άλλο φύλο, να αυξήσει τις προσδοκίες της και να μάθει να αναγνωρίζει το πραγματικό ενδιαφέρον, αυτό που αξίζει σε καθεμία και που μόνο αν το διεκδικήσει με σιγουριά θα το βρει στο δρόμο της.