25 Νοε 2012

Νοικοκυρές σε απόγνωση ή άντρες αναίσθητοι;

            Οι ρόλοι κάποτε ήταν διακριτοί: ο άντρας δούλευε και η γυναίκα καθόταν στο σπίτι, το φρόντιζε και μεγάλωνε τα παιδιά. Το γιατί συνέβαινε αυτό είναι λίγο πολύ γνωστό. Η γυναίκα θεωρούνταν αδύναμη λόγω της έλλειψης σωματικής ρώμης συγκριτικά με τον άντρα, στην καλύτερη περίπτωση πίστευαν πως έπρεπε να προστατευθεί, στη  χειρότερη πως πρέπει να μένει καταπιεσμένη γιατί εκτός από δύναμη στερείται και μυαλού, οπότε οι κόρες της οικογένειας δεν σπούδαζαν ή ακόμα και αν σπούδαζαν μετά ο σύζυγός τους τις προτιμούσε κλεισμένες μέσα είτε για να τις ελέγχει καλύτερα είτε για να εκπληρώνει εκείνος το ρόλο του θηρευτή και του προστάτη της οικογένειας. Σε οποιαδήποτε από τις δύο περιπτώσεις η κοινωνία του έδινε αυτό το δικαίωμα, το επικροτούσε κιόλας.
          Όμως, τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει.

          Λίγο το φεμινιστικό κίνημα, λίγο οι οικονομικές συγκυρίες του εικοστού αιώνα οι γυναίκες πλέον εδώ και δεκαετίες δουλεύουν και μάλιστα σκληρά. Οπότε εδώ τίθεται το ζήτημα του ποιος από τους δύο θα ασχοληθεί με τις δουλειές του σπιτιού και τα παιδιά. Και αν με το θέμα των παιδιών υπάρχουν θεωρίες που αναφέρουν πως το παιδί ειδικά στα πρώτα δύο χρόνια της ζωής του έχει μεγαλύτερη ανάγκη τη μητέρα του και πως και οι ίδιες οι γυναίκες μετά τη γέννα και για μεγάλο χρονικό διάστημα είναι βιολογικά προσαρμοσμένες να προσηλώνονται στο μωρό τους, προφανώς και δεν ισχύει κάτι τέτοιο για τις δουλειές του σπιτιού. Και ενώ σαφέστατα ήταν φυσιολογικό, όταν εργαζόταν μόνο ο άντρας, η γυναίκα να αναλαμβάνει αυτά τα καθήκοντα, για να καταμερίζεται ο κόπος, στην εποχή μας που γυρνούν και οι δύο κατάκοποι από μια απαιτητική μέρα, γιατί πρέπει η γυναίκα να μεριμνά για το ζεστό φαγητό και το σιδερωμένο πουκάμισο;
             Τα κοινωνικά στερεότυπα, βέβαια, δύσκολα εξαφανίζονται από τη συλλογική αλλά και την ατομική μνήμη. Όμως υποτίθεται ότι σε μία σχέση υπάρχει αμοιβαίο νοιάξιμο του ενός προς τον άλλο, αγάπη που τον κάνει να θέλει να ελαφρύνει τον άλλον μέσα σε ένα πλαίσιο αμοιβαιότητας. Ο άντρας που απαιτεί από την εργαζόμενη γυναίκα του να είναι ταυτόχρονα και σωστή νοικοκυρά χωρίς εκείνος να κουνάει το μικρό του δαχτυλάκι δεν είναι απλά κακομαθημένος από τη μητέρα του, είναι πολύ περισσότερο αδιάφορος απέναντι στις ανάγκες και την κούραση της συντρόφου του, απρόθυμος να τη βοηθήσει και επομένως εγωιστής. Και η γυναίκα που ανέχεται αυτή τη συμπεριφορά, όσο κι αν έχει έτσι γαλουχηθεί στην οικογένειά της, δεν καταλαβαίνει πως υποτιμά τον εαυτό της και θεωρεί ως άνθρωπό της κάποιον, ο οποίος σε ένα σημαντικό βαθμό μένει μαζί της, για να μη χάσει τη βολή του και το καθαρό του σπίτι. Αυθόρμητα θα έπρεπε αυτά τα θέματα να λύνονται, το κάθε μέλος του ζευγαριού ανάλογα με το χρόνο, τις δυνάμεις αλλά όχι τη διάθεσή του, να προσπαθεί να προσφέρει για να χαρεί που ξεκούρασε έτσι τον άνθρωπο που αγαπάει. Διαφορετικά οι σχέσεις δεν μπορούν να χαρακτηρίζονται ισότιμες.

2 σχόλια:

  1. Καλησπέρα Αλεξιάννα... Ε΄χω την εντύπωση ότι ο τίτλος σου..βγάζει λάδι τις γυναίκες... Έπειτα απο συνεχείς αγώνες για ισότητα αυτή ήρθε με πολύ πόνο και αίμα όντως αν και ακόμη υπάρχουν κατάλοιπα...αντρικής κυριαρχίας. Αλλά πες μου σε παρακαλώ ακόμη και ως εικόνα. Είναι σωστό οι άντρες να κάνουνόλες τις δουλείες του σπιτιού? Γιατί μη μου πεις οτι αυτο δεν γίνεται σήμερα...Είπαμε να μοιράζονται οι δουλείες όχι να αντιστραφουν οι ρολοι..Εγώ ευτυχως δεν συζω, αλλά εχω ακουσε και εχω δει με τα ματια μου σκηνες απειρου κάλλους. Άντρες με ποδια, άντρες με καροτσια στην λαικη και δε συμμαζευεται. Όχι οτι ειναι κακο. Ι σα ισα..Αλλά νομίζω πως οι γυναίκες το ...παρακάνουν...Γιατι στην λογική της ισότητας βάζουν τους άντρες στο παιχνίδι αλλά αυτές σε κάποια θέματα...είναι απλά το ασθενές φύλο, δεν μπορουν...ειναι "γυναικες"...Κάνω λάθος???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι σαφέστατα απαράδεκτο να κάνουν τα πάντα οι άντρες όπως και το να κάνουν τα πάντα οι γυναίκες (όπως γινόταν παλιά). Μπορεί να γράφω για τις γυναίκες, γιατί αυτές έχουν υποστεί πολύ μεγάλη καταπίεση κατά τους αιώνες, αλλά τελικά μιλάω εξ ονόματος οποιουδήποτε δέχεται να είναι υπό σε μία σχέση και ο σύντροφός του να μην σκέφτεται και τις δικές του ανάγκες. Στην περίπτωση των γυναικών αυτό συμβαίνει λόγω καταλοίπων κοινωνικών προκαταλήψεων, ενώ στην περίπτωση των αντρών συμβαίνει επειδή από υπερβολικό ζήλο των γυναικών οι ρόλοι αντιστράφηκαν και έγιναν αυτές οι καταπιεστές.
      Ισότητα σε όλους τους τομείς είναι φυσικά το κλειδί και αλτρουισμός απέναντι στον άνθρωπο που αγαπάμε όποιο φύλο και αν έχει.

      Διαγραφή