Η αγάπη του άντρα

Πριν από λίγο καιρό ο Brad Pitt έγραψε σε μια επιστολή τα ακόλουθα σχετικά με την Angelina Jolie: «Η γυναίκα μου αρρώστησε. Ήταν συνεχώς νευρική λόγω προβλημάτων στο χώρο της δουλειάς της, από προσωπικά της θέματα, από κάποιες αποτυχίες της, αλλά και από τα παιδιά.Έφτασε στα 35 της χρόνια να ζυγίζει 40 κιλά. Έκλαιγε συνεχώς. Ήταν μια δυστυχισμένη γυναίκα. Υπέφερε από συνεχείς πονοκεφάλους, πόνους στο στήθος και νευρόπονους στην πλάτη και τα πλευρά της. Δεν κοιμόταν καλά, κατάφερνε να αποκοιμηθεί λίγο μόνο το πρωί, ενώ κουραζόταν πολύ γρήγορα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η σχέση μας ήταν στα πρόθυρα της διάλυσης. Η ομορφιά της άρχισε να την εγκαταλείπει, είχε σακούλες κάτω από τα μάτια της, ενώ έπαψε να φροντίζει τον εαυτό της. Αρνιόταν κάθε πρόταση για δουλειά και κάθε ρόλο. Είχα χάσει πια κάθε ελπίδα και σκεφτόμουν το διαζύγιο. Αλλά ξαφνικά, αποφάσισα να δράσω. Είχα την πιο όμορφη γυναίκα στον πλανήτη. Ήταν το είδωλο των μισών ανδρών και γυναικών στη γη κι εγώ ήμουν αυτός που του επέτρεπε να κοιμάται δίπλα της και να την αγκαλιάζει. Άρχισα να τη γεμίζω με φιλιά, λουλούδια και όμορφα λόγια. Κάθε στιγμή και λεπτό της εκδήλωνα την ικανοποίηση και τον ενθουσιασμό μου, που υπήρχε στη ζωή μου. Της έπαιρνα δώρα και ζούσα μόνο για εκείνη. Μιλούσα στο κοινό μου, μόνο γι 'αυτήν. Τα πάντα στρέφονταν γύρω από αυτήν. Την επαινούσα διαρκώς όταν ήμασταν οι δυο μας, αλλά και μπροστά στους φίλους μας. Δεν θα το πιστέψετε, αλλά η Αντζελίνα άνθισε. Άρχισε να συνέρχεται. Πήρε πάλι τα κιλά της, ηρέμησε, με αγάπησε περισσότερο από ποτέ. Δεν είχα ιδέα ότι μπορεί να αγαπήσει τόσο δυνατά! Από όλη αυτή την ιστορία, κατάλαβα ένα πράγμα: η γυναίκα είναι η αντανάκλαση του άντρα της. Αν την αγαπήσεις μέχρι σημείου τρέλας, έτσι θα σε αγαπήσει κι αυτή».

Την πρώτη φορά που διάβασα αυτά τα λόγια εκνευρίστηκα. Τι πάει να πει, η γυναίκα είναι αντανάκλαση του άντρα της; Αυτή ειδικά η φράση μου καρφώθηκε άσχημα στο μυαλό και γενικά αντιπάθησα όλο το κείμενο. Μου φάνηκε φαλλοκρατικό, μία κραυγή ενός άντρα που θέλει μια γυναίκα υποχείριο και σκιά του. Με τη δεύτερη ανάγνωση όμως άλλαξα τελείως γνώμη. Ξεπέρασα την επίμαχη φράση ή μάλλον την είδα από τελείως άλλη οπτική και κατ’ επέκταση το κείμενο μου φάνηκε πολύ γλυκό.

Έχει δίκιο ο Brad Pitt, η γυναίκα είναι όντως αντανάκλαση του άντρα της. Δεν ξέρω αν εκείνος έγραψε αυτό το γράμμα για διαφημιστικούς λόγους, αν εννοούσε κάτι διαφορετικό, εγώ όμως τελικά το εξέλαβα ως πολύ στοργικό. Οι γυναίκες είμαστε τρυφερά πλάσματα, χρειαζόμαστε την αγάπη, τη στήριξη, το θαυμασμό του άντρα που έχουμε δίπλα μας. Όσο οι άντρες έχουν ανάγκη να προστατεύουν, τόσο εμείς έχουμε ανάγκη να γινόμαστε αντικείμενο προστασίας. Η φύση –αλλά σίγουρα και οι κοινωνικές πρακτικές αιώνων- έχει μοιράσει ισορροπημένα και αλληλένδετα τους ρόλους. Δεν είναι πως είμαστε αδύναμες. Μπορούμε ωραιότατα να τα καταφέρουμε και μόνες μας. Απλά βαθιά μέσα μας η εκπλήρωση των παραπάνω αναγκών μας κάνει να αισθανόμαστε ωραία. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Μία γυναίκα που έχει δίπλα της έναν άντρα που της τα προσφέρει απλόχερα όλα αυτά, λάμπει. Είναι ήρεμη, έχει αυτοπεποίθηση, κάνει σίγουρα βήματα στη ζωή της και τα πετυχαίνει, γιατί μπόρεσε να πιστέψει σε αυτά αλλά και γιατί είχε μια ούρια ώθηση όχι μόνο από τον εαυτό της μα και από τον άνθρωπό της. Δεν ισχυρίζομαι πως οι γυναίκες που δεν έχουν δίπλα τους έναν άντρα δεν είναι ευτυχισμένες ή δεν μπορούν να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Αυτές οι γυναίκες έχουν καταχωνιάσει τα πιο μαλακά και έχουν φέρει στην επιφάνεια τα πιο δυναμικά στοιχεία της προσωπικότητάς τους. Έχουν γίνει εκείνες οι άντρες της ζωής τους, έχουν μάθει να παλεύουν μόνο για έναν, έχουν πληγωθεί κι είναι περήφανες επειδή κατόρθωσαν να σηκωθούν. Έχουν κι αυτές αυτοπεποίθηση μόνο που έχουν γίνει λίγο κυνικές και δεν είναι τόσο χαλαρές και γαλήνιες.

Σε δεινή θέση βρίσκεται η γυναίκα που έχει δίπλα της έναν άντρα που δεν της αξίζει. Κάποιον που αδιαφορεί, την υποτιμά, δεν είναι προστατευτικός, δεν πιστεύει σε εκείνη, της μιλάει άσχημα, ίσως την χτυπάει κιόλας. Κάποιο από αυτά ή όλα μαζί. Τη γυναίκα αυτή μπορείς εύκολα να την καταλάβεις. Είναι φοβισμένη, τσακισμένη. Έχει θυμό μέσα της ή είναι απλώς παραιτημένη. Κυνηγάει συνεχώς κάτι μάταιο, δικαιολογία απέναντι στον εαυτό της και τους άλλους για τη μόνιμη αίσθηση ανικανοποίητου. Είναι ανασφαλής και αυτό το εκφράζει με όποιον τρόπο – ανάλογα με το χαρακτήρα της- την κάνει να αισθάνεται χρήσιμη. Και το χειρότερο, νομίζει πως αυτό σημαίνει το να είσαι γυναίκα. Πως το να είσαι γυναίκα σημαίνει πως είσαι αδύναμη ή πως οι άλλοι πιστεύουν ότι είσαι. Χαραμίζει μία ζωή μέσα σε αυτό το καλούπι και στο τέλος κατηγορεί την κοινωνία και το σεξισμό της.

Υπό αυτή την άποψη λοιπόν, όντως η γυναίκα είναι αντανάκλαση του άντρα της. Φυσικά υπάρχουν και μεγάλα κομμάτια της ύπαρξής της που δεν καθορίζονται από τις εμπειρίες της στον ερωτικό τομέα, όμως νομίζω ότι η συμπεριφορά του ανθρώπου, με τον οποίο μοιράζεται το σώμα και την καρδιά της, την καθορίζει. Την κάνει να πατάει στέρεα στα πόδια της, να ανθίζει από την αγάπη που λαμβάνει, να γίνεται όλο και πιο πρόθυμη να δώσει και η ίδια αγάπη ή την αφήνει ξέπνοη και μόνη να παλεύει με τα φαντάσματά της, να κλείνεται στο καβούκι της, να δυσπιστεί απέναντι στους ανθρώπους και να χάνει την όρεξή της να ονειρευτεί και να πετύχει. Τελικά να είναι μία θελκτική γυναίκα ή ένα ασήμαντο κοριτσάκι…

 

Διαβάστε το και στο eyedoll.