Η μεγαλύτερη αγάπη της ζωής (μου)

           Δεν είχα σκεφτεί ποτέ πώς είναι μια μεγάλη αγάπη, μέχρι που τη βρήκα. Δεν είχα πει ποτέ ότι θέλω να έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, δεν τα είχα απαριθμήσει ποτέ στο μυαλό μου ως απαραίτητες προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί αυτό το κάτι ως αγάπη και μάλιστα μεγάλη. Τα ήξερα βέβαια μέσα μου, όπως τα ξέρει ο καθένας.
Απλά δεν τα είχα εκφράσει ρητά. Ίσως γιατί η μεγάλη αγάπη ή καλύτερα οι μεγάλες αγάπες ήρθαν γρήγορα και δεν πρόλαβα να το συλλογιστώ, να αμφιταλαντευτώ, να παραμυθιάσω τον εαυτό μου, να πληγωθώ μέχρι να ξεκαθαρίσω τα πράγματα. Από μικρή το γνώρισα αυτό το συναίσθημα και είμαι τυχερή που εξακολουθώ να το έχω στη ζωή μου κι έτσι να μπορώ πια να το περιγράψω και να αναγνωρίσω ό,τι δεν το πλησιάζει ούτε στο ελάχιστο.
          Είναι τυχερός αυτός που αξιώθηκε να γνωρίσει την ευτυχία του να γυρνάς στο σπίτι και να σε περιμένει πάντα κάποιος, με αδημονία και έκδηλη χαρά που επιτέλους γύρισες. Να μην στερεύει ποτέ η χαρά σε πείσμα όσων ισχυρίζονται ότι και το ομορφότερο συναίσθημα φθίνει με τον καιρό. Είναι τυχερός αυτός που έχει απέναντί του κάποιον που δεν φοβάται να του δείξει με τον πιο άμεσο τρόπο την αγάπη του και ακόμα πιο δύσκολα την ευγνωμοσύνη του. Που θα τον κοιτάει και δεν θα ντρέπεται να αφήσει να φανεί πως το πρόσωπο αυτό είναι όλος του ο κόσμος, δεν θα κατεβάζει το βλέμμα και δεν θα προσποιείται το δυνατό και τον ανεξάρτητο.
    Έχει βρει την ατόφια αγάπη αυτός που ξέρει ότι ο σύντροφός του δεν θα τον προδώσει ποτέ, δεν θα τον εγκαταλείψει αβοήθητο αλλά αντίθετα δεν θα διστάσει να δώσει και τη ζωή του για χάρη του. Το βλέπει γιατί βλέπει και από την άλλη πλευρά την πραγματική εμπιστοσύνη, αυτή που δεν έχει άλλο καταφύγιο από την αγκαλιά του αγαπημένου και δεν της περνάει ποτέ από το νου ότι ο αγαπημένος μπορεί να φύγει κάποια στιγμή, που ακόμα κι όταν αυτός φύγει θα κοιτάξει πρώτα να τον δικαιολογήσει και θα αναρωτηθεί για τα δικά της λάθη.
       Μπορεί να είναι χαρούμενος και ήρεμος αυτός που μοιράζεται στιγμές με κάποιον, του οποίου τα νεύρα δεν θα κρατήσουν ποτέ πάνω από δέκα λεπτά. Με κάποιον που θα ξορκίσει την ένταση με ένα παιχνίδι, με κάποιον που θα του θυμίσει διακριτικά πάντα την παρουσία του και δεν θα απαιτήσει ποτέ την προσοχή αλλά απλά θα τη ζητήσει με τον πιο γλυκό τρόπο και με υπομονή που δεν σώνεται με την αναμονή και δεν κακιώνει με την απόρριψη. Κι αυτό γιατί αυτός ο κάποιος έχει το μεγαλείο να είναι βαθιά ευχαριστημένος με τα πιο απλά πράγματα και να μην βαριέται ποτέ αυτά που για εκείνον είναι σημαντικά.
     Είμαι τυχερή κι εγώ λοιπόν. Γιατί από μικρή συνάντησα την αληθινή αγάπη και εξακολουθώ να τη βιώνω καθημερινά στο υπέροχο δέσιμο που έχω με το σκύλο και τις γάτες μου. Είμαι τυχερή γιατί έχω συνειδητοποιήσει αυτό που όσοι δεν έχουν ζώα δεν θα το μάθουν ποτέ, ότι ο κόσμος μας θα ήταν αξιοζήλευτος αν οι άνθρωποι είχαμε τη μισή από την αφοσίωση και την ανιδιοτέλεια των ζώων. Είμαι τυχερή γιατί με το μικρό μου ζωολογικό κήπο έχω φτιάξει και ζω σε έναν τέτοιο κόσμο.

Διαβάστε το επίσης και στο eyedoll.