Άντρες εναντίον γυναικών

                                                  

Αφορμή της σημερινής ανάρτησης αποτελεί η ιταλική κωμωδία «Άντρες εναντίον γυναικών»,

μια γλυκιά και ξεκαρδιστική ταινία που αποτελείται από τέσσερις ιστορίες –του συζύγου που απατάει τη γυναίκα του, επειδή αυτή λόγω εγκυμοσύνης και τοκετού δεν θέλει σεξ, της απατημένης και τελικά διαζευγμένης μεσήλικης γυναίκας, του καζανόβα που καταντά ανίκανος σεξουαλικά, γιατί τον απέρριψε η γειτόνισσα, με την οποία είναι ερωτευμένος, και δύο κολλητών φίλων, ενός άντρα και μιας λεσβίας, που διεκδικούν την ίδια γυναίκα. Αν και όλες οι ιστορίες, συνηθισμένες μεν στον κινηματογράφο αλλά παρουσιασμένες ξεχωριστά, με ανάλαφρη διάθεση, η οποία όμως δεν εμποδίζει τον προβληματισμό, ξεκινούν από το δόγμα που γίνεται και το σλόγκαν της ταινίας ότι ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες μαίνεται ένας ακήρυχτος πόλεμος, καταλήγουν ωστόσο σε αυτό που όλοι γνωρίζουμε από την αληθινή ζωή. Πως τα δύο φύλα δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς το ένα το άλλο. 

            Πρώτη φράση της ταινίας είναι η κουβέντα του σκηνοθέτη «Οι άντρες και οι γυναίκες δεν ταιριάζουν καθόλου να παντρευτούν». Παιδικά σοφή, απλοϊκά περιγραφική έχει όμως μια δυναμική που οφείλεται στο γεγονός ότι στηρίζεται στην αντικειμενική παρατήρηση της πραγματικότητας. Οι άντρες με τις γυναίκες διαφέρουν. Τόσο πολύ που είναι να απορεί κανείς ποιανού ιδέα ήταν να τους βάλει να ζήσουν στον ίδιο πλανήτη και να εξαρτήσει την επιβίωση του ανθρώπινου είδους από τη συμβίωσή τους. Τόσο έντονα που αυτή η συμβίωση δεν αφορά άτομα απλά αταίριαστα, μα εκ διαμέτρου αντίθετα. Οι άντρες πιστεύουν στη γαλήνη, στοχεύουν στην ηρεμία και πασχίζουν με κάθε τρόπο να διατηρήσουν απαράλλακτες τις σταθερές της ζωής τους. Οι γυναίκες πιστεύουν στη δυναμική, στοχεύουν στην ένταση και πασχίζουν με κάθε τρόπο να νιώσουν ασφαλείς, ακόμα και αν γι’ αυτό απαιτούνται τεράστιες θυσίες. Οι άντρες θα προσποιηθούν ότι είναι όλα καλά, οι γυναίκες θα τσακωθούν για να γίνουν όλα καλά. Οι άντρες θα θάψουν όλα τους τα προβλήματα, για να μην αμφισβητηθεί ο ρόλος τους του προστάτη, ενώ οι γυναίκες θα τα ξεθάψουν, για να μην αμφιβάλλουν ότι έχουν δίπλα τους ανθρώπους που τις νοιάζονται και θα τις ακούσουν. Οι άντρες θα αγνοήσουν οποιαδήποτε λεπτομέρεια, επειδή νομίζουν πως έτσι δεν θα δουν τις διαφορές που συσσωρεύονται σε κάθε τι με το πέρασμα του χρόνου και των καταστάσεων. Οι γυναίκες θα αναλύσουν στην εντέλεια οτιδήποτε τις ενδιαφέρει, επειδή νομίζουν πως έτσι θα το μάθουν και θα το καταλάβουν καλύτερα. Οι άντρες σε κάθε θέμα που ανακύπτει προχωρούν πολύ γρήγορα, για να μην προλάβουν να αντιληφθούν, ενώ οι γυναίκες πολύ αργά, για να μην τους ξεφύγει τίποτα. Οι άντρες αρνούνται, ενώ οι γυναίκες πονούν.

          Τότε τελικά γιατί ζουν μαζί; Επειδή είναι γενετικά προγραμματισμένοι γι’ αυτό; Αναγκάζονται, επειδή θέλουν να δημιουργήσουν οικογένεια; Ελκύονται από την υποβόσκουσα ένταση; Ερωτεύονται και βλέπουν σαν πρόκληση την ένωσή τους που θα ξεπεράσει όλα τα εμπόδια και τις δυσοίωνες προβλέψεις; Κανένα από όλα αυτά μόνο του και κανένα χωρίς βαρύνοντα ρόλο στην επιτυχία της πιο συχνής και ανθεκτικής στους αιώνες μορφής ανθρώπινης σχέσης. Το σίγουρο είναι πως χωρίς τη γυναίκα ο άντρας θα ήταν αιθεροβάμων, θα στερούνταν βασικών γνώσεων για τον εαυτό του και τους γύρω του και θα πλήρωνε με ψυχολογικά προβλήματα την τάση του να μην ανοίγει την καρδιά του, αν αυτό δεν πρόκειται να του προσφέρει άμεσα την πολυπόθητη λύση. Η γυναίκα πάλι χωρίς τον άντρα θα ήταν απαισιόδοξη, θα κολλούσε στις λεπτομέρειες αδιαφορώντας για το σύνολο και θα πλήρωνε με εκατοντάδες ώρες χαμένου χρόνου την τάση της να συζητάει, ακόμα κι όταν ξέρει πως η κουβέντα δεν έχει πλέον τίποτα να προσφέρει.

          Τελικά ίσως ο πόλεμος ανάμεσα στα δύο φύλα να παραμένει ακήρυχτος, γιατί κανείς δεν θέλει –όχι δεν μπορεί- να ζήσει χωρίς τον άλλο. Τελικά ίσως η ιδέα να συμβιώσουμε μαζί στην ίδια γη δεν ήταν και τόσο κακή. Και μάλλον για όλα αυτά τα θέματα, όπως άλλωστε αφήνει να εννοηθεί και η ταινία με το τέλος της, υπάρχει η χρυσή τομή.