Στο άκουσμα της στείρωσης η Αλεξία αντέδρασε έντονα και απόλυτα.
«Δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο. Δεν θα βάλετε τη γατούλα μου σε τέτοια διαδικασία.» Άρπαξε τη Σταχτώ αγκαλιά και έβαλε όλη της τη δύναμη να την κρατήσει ανάμεσα στα χέρια της, όσο εκείνη έσπρωχνε με τα πίσω της πόδια, για να ελευθερωθεί. Σκέφτηκε ότι έτσι η συμμαχία θα φαινόταν πιο δυνατή.
«Ξέρεις, κοριτσάκι μου, υπάρχουν δεκάδες γατάκια στο δρόμο που ψάχνουν μια οικογένεια. Είναι σωστό εμείς να μην κάνουμε τίποτα, για να σταματήσουμε την ανεξέλεγκτη γέννηση κι άλλων ζώων;» ξεκίνησε την αντιπαράθεση διαλλακτικά ο Δημήτρης.
«Και ποιοι είμαστε εμείς δηλαδή, για να αποφασίσουμε αν πρέπει να γεννιούνται κι άλλα γατιά ή όχι; Θεοί είμαστε;» αντέτεινε η κόρη του με την αυτοπεποίθηση που της έδινε η απόλυτη σιγουριά ότι είχε δίκιο.
«Όχι, αγάπη μου, φυσικά και δεν είμαστε θεοί, αλλά είμαστε τα μόνα πλάσματα, στα οποία έχει δοθεί σύνεση και λογική. Γι’ αυτό έχουμε καθήκον να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας, για να εξασφαλίσουμε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες στα ζωάκια, τα οποία χωρίς τη βοήθεια του ανθρώπου δεν μπορούν να επιβιώσουν. Ο έλεγχος γεννήσεων γίνεται και στους ανθρώπους, ξέρεις… με την αντισύλληψη.» προσπάθησε να τη μεταπείσει κοκκινίζοντας ελαφρά.
«Ναι, αλλά ο άνθρωπος με την αντισύλληψη, όπως λες, αποφασίζει για τη δική του ζωή, όχι για κάποιου άλλου.»
«Όμως, Αλεξία μου, τα κατοικίδια ζώα τα έχει αναλάβει ο άνθρωπος, τα έχει σαν παιδιά του και έχει την ευθύνη τους. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πάρει κάποιες αποφάσεις για αυτά, όπως κάνει ο γονιός για τα παιδιά του, για να τους εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον.»
«Για τα ζώα φροντίζει η φύση και αυτή τους έβαλε μέσα τους την ανάγκη να ζευγαρώνουν. Εμείς ξέρουμε καλύτερα από τη φύση;»
«Αν τα ζώα αυτά ζούσαν στο φυσικό τους περιβάλλον, τότε ναι θα μπορούσαμε να πούμε ότι η φύση είναι υπεύθυνη για αυτά. Τώρα, όμως, τα εξημερωμένα ζώα ζουν στο περιβάλλον του ανθρώπου, το οποίο είναι πολύ διαφορετικό από το φυσικό τους. Καλούνται να επιβιώσουν σε τσιμεντένιες πόλεις που δεν τους δίνουν τη δυνατότητα να κυνηγήσουν, για να βρουν το φαγητό τους και ταυτόχρονα κινδυνεύουν από τα αυτοκίνητα. Χωρίς τη βοήθεια του ανθρώπου δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρουν. Άρα για ποια φύση μου μιλάς; Πρέπει να στειρώσουμε τη Σταχτώ, όπως κάθε σωστός και υπεύθυνος ιδιοκτήτης κατοικιδίου, για να μη γεννιούνται μικρά που ύστερα καταλήγουν στο δρόμο.»
«Εντάξει, έχεις δίκιο σε αυτό που λες, αλλά εμείς δεν θα αφήσουμε τα μωρά στο δρόμο. Θα τους βρούμε οικογένειες και θα είμαστε όλοι ικανοποιημένοι. Ήδη κάποιοι έχουν ενδιαφερθεί, είναι σίγουροι πως η Σταχτώ θα βγάλει πολύ ωραία μωρά!»
«Εμείς είμαστε τυχεροί που μπορούμε να βρούμε σπίτι για τα μωρά της γάτας μας. Τι θα γινόταν, όμως, αν δεν ήμασταν τυχεροί; Ή αν δεν βρούμε τελικά; Αλλά και να βρούμε, σκέφτηκες ποτέ ότι με τον τρόπο αυτό στερούμε από άλλα γατάκια που ίσως τώρα είναι στο δρόμο την ευκαιρία να έχουν και αυτά ένα σπίτι; Και πίστεψέ με, εκεί έξω υπάρχουν εξίσου όμορφα γατάκια, όλων των ειδών και όλων των χρωμάτων. Έπρεπε να την είχαμε στειρώσει από την πρώτη μέρα που αποφασίσαμε να την υιοθετήσουμε.»
Όσο μιλούσε, ο Δημήτρης ανέβαζε ελαφρά τον τόνο της φωνής του. Δεν είχε νευριάσει. Χαιρόταν πάντα να κουβεντιάζει με την κόρη του, να προσπαθεί να την πείσει και να την καμαρώνει να κάνει κι εκείνη το ίδιο σχεδόν με την ευφράδεια ενός ενήλικα. Απλά τον είχε παρασύρει η ένταση της συζήτησης και η σοβαρότητα του θέματος λόγω των ηθικών του προεκτάσεων. Η κόρη του τον κοίταξε αμίλητη με το βλέμμα του ηττημένου που παραδέχεται ευθαρσώς ότι ο συνομιλητής του είχε δίκιο.
«Μήπως, όμως, δεν είναι σωστό να στερήσουμε από τη Σταχτούλα μας τη χαρά του έρωτα;» αποφάσισε τελευταία στιγμή να πάρει μέρος στην αντιπαράθεση η Άννα χαμογελώντας στον άντρα της πονηρά.
«Βρε κορίτσια μου, γιατί είστε αρνητικές; Τα ζώα δεν ερωτεύονται. Τα ζώα απλώς ζευγαρώνουν, επειδή έχουν μέσα τους το ένστικτό της διαιώνισης του είδους.»
«Ναι, αλλά θα της κάνουμε εγχείριση, θα πονέσει και θα ταλαιπωρηθεί η καημενούλα.» πήρε ξανά θάρρος η Αλεξία ύστερα από την παρέμβαση της μητέρας της.
«Βρε πονηρούλα, για αυτό όλες αυτές οι δικαιολογίες;» τη χάιδεψε στο κεφάλι ο Δημήτρης. «Μια χαρά θα είναι η γατούλα μας, είναι εγχείριση ρουτίνας. Εξάλλου νομίζεις δεν θα ταλαιπωρηθεί, όταν γεννήσει; Άσε που, όπως με ενημέρωσε ο κτηνίατρος, αν την αγαπάμε πρέπει να τη στειρώσουμε, για να την προστατεύσουμε από σοβαρές αρρώστιες. Θες μεγαλώνοντας να πάθει καρκίνο στα γεννητικά όργανα ή να κολλήσει κανένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα; Ναι, παθαίνουν και οι γάτες aids.»
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα «Μάτια ζεστά σαν την αγάπη»
Ώπα, τι ωραία έκπληξη το απόσπασμα αλλά και ο τίτλος του μυθιστορήματος σκίζει (και συγκινεί όσους γνωρίσαμε τη Σταχτώ...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, νομίζω αποτυπώνει τη ζεστασιά που είχαν τα ματάκια της! Όσο για το απόσπασμα γράφτηκε κυρίως για να κινητοποιήσει και να προβληματίσει στο συγκεκριμένο θέμα της στείρωσης.
ΔιαγραφήΗ στείρωση είναι ένα σημαντικό θέμα πυου απασχολεί τους φιλόζωους... Δεν απέχει πολύ και απο το ανθρώπινο ζήτημα... Είναι μια απόφαση δύσκολη που ίσως αλλάζει και την συμπεριφορά του ζώου...Καλό μεσημέρι Αλεξιάννα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα! από προσωπική εμπειρία με στειρώσεις σε πολλές γάτες (δικές μου και αδέσποτες) μπορώ να πω ότι η στείρωση μόνο καλό κάνει στο ζώο. Παύει να ταλαιπωρείται με απανωτούς οίστρους και γεννήσεις, αποφεύγει σοβαρές αρρώστιες στα γεράματα και ηρεμεί. Ως προς τη συμπεριφορά, αλλάζει ελάχιστα, γίνεται απλά πιο χαδιάρικο και θέλει να μένει πιο πολύ σπίτι, αλλά με σωστή τροφή (από αυτές που περιέχουν τα ίδια συστατικά με αυτά που θα έτρωγε το ζώο στη φύση) δεν χάνει τη ζωηράδα του. Θα έλεγα απλώς ότι περνάει από τη φάση της έξαλλης εφηβείας στην ενηλικίωση.
ΔιαγραφήΓια μένα πραγματικός φιλόζωος νοείται μόνο αυτός που στειρώνει τα ζώα, των οποίων το είδος χαρακτηρίζεται από υπερπληθυσμό. Όλοι οι υπόλοιποι, οι οποίοι δήθεν σκέφτονται τη φύση και το ένστικτο και τέτοιες παραμέτρους, οι οποίες στη θεωρία καλές ακούγονται αλλά στην πράξη με χιλιάδες αδέσποτα, υποσιτισμένα, άρρωστα και σκοτωμένα σκυλιά και γατιά είναι απλά αδιανόητες πολυτέλειες, είναι ψευτοφιλόζωοι, αντίστοιχοι με τους ψευτοαριστερούς που διατείνονται ότι στηρίζουν τον κομμουνισμό μέσα από τη βίλα τους.
Αυτά είχα να πω, ελπίζω να μην προσέβαλα κανέναν...
Δεν έχεις άδικο Αλεξιάννα... Οργανικά ίσως να έχεις δίκιο αλλά φαντάσου....έχω την εντύπωση πως είναι όπως ακριβώς σε μια γυναίκα η έναν άντρα...περίεργο και δύσκολο...για μας ισως για τα ζωα οπως λες ίσως είναι καλύτερο... Καλό βράδυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ζώα δεν ερωτεύονται, γι' αυτό είμαι σίγουρη όχι μόνο εγώ αλλά και η επιστήμη. Τώρα για το αν ευχαριστιούνται το σεξ, σίγουρα οργανικά παίρνουν ευχαρίστηση για κάποια δευτερόλεπτα, όπως κάθε είδος που ζευγαρώνει, αλλά αν στειρωθούν δεν έχουν ορμόνες ώστε να τους λείπει το σεξ. Και βέβαια, δεν έχουν τη συνείδηση και τη συναίσθηση του ανθρώπινου νου για να καταλάβουν ότι κάποτε έκαναν σεξ, ενώ τώρα δεν κάνουν και τι κρίμα και να αισθάνονται λειψά.
ΔιαγραφήΤα εξημερωμένα ζώα είναι ευτυχισμένα, όταν έχουν ανθρώπους που τα αγαπάνε και τα φροντίζουν. Αντίθετα, ζώα αδέσποτα μεν που ζευγαρώνουν δε δεν είναι ευτυχισμένα. Γιατί τα πρώτα παίρνουν αγάπη, ενώ τα δεύτερα όχι και αυτό είναι που τους λείπει και αποζητούν. Τα δεσποζόμενα ζώα που ανήκουν σε μια οικογένεια που τα φροντίζει είναι τρισευτυχισμένα, το βλέπεις στα μάτια τους. Κι ας μην κάνουν σεξ, κι ας τρώνε μόνο υγιεινά και όχι junk food (γιατί αν το καλοσκεφτείς και το φαγητό μιας μορφής απόλαυση είναι, οπότε να το ξανασκεφτούμε πριν ταϊσουμε υγιεινά και όχι νόστιμα τα ζώα ή τα παιδιά μας).
Σ' ευχαριστώ που μου δίνεις έναυσμα να εκθέσω τα επιχειρήματά μου και συγγνώμη που απαντάω με κατεβατά, πιο πολύ όπως κατάλαβες απαντάω στα επιχειρήματα κατά της στείρωσης.
Καλό βράδυ :)
Πολύ χαίρομαι Αλεξιάννα μου που προσπαθείς να διαδώσεις τα οφέλη της στείρωσης στα ζωάκια! Κι εγώ δεν ήξερα ότι τα ζωάκια πρέπει να στειρώνονται, οι κτηνίατροι όμως είναι κάθετοι και φυσικά γνωρίζουν καλύτερα από εμάς ;-) Πάντως δεν αλλάζει ο χαρακτήρας τους μετά την στείρωση, πολύ ωραία το έγραψες, γίνονται πιο χαδιάρικα και είναι σαν να περνάνε από την εφηβεία στην ενηλικίωση :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό Αλεξιάννα μου, τόσο διαφωτιστικό και ταυτόχρονα, τόσο τρυφερό!Μπράβο σου για την ανάρτηση!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως το συγκεκριμένο απόσπασμα, θα έπρεπε να το διδάσκουν στο Δημοτικό, που οι ψυχές των παιδιών είναι εύπλαστες..αλλά ΟΚ! θα μου πεις αυτό μας μάρανε!
Ας κινηθούμε λοιπόν ιδιωτικά και με όποιο τρόπο, μπορεί ο καθένας!Φιλιά!
Σ´ ευχαριστώ πολύ πολύ, να ´σαι καλά :)
ΔιαγραφήΕίναι απόσπασμα από το μυθιστόρημα που έχω γράψει για τη γατούλα μου, τη Σταχτώ που έζησε μαζί μας 13 χρόνια μέχρι το 2008...
Αν υπήρχε μέριμνα από την πολιτεία και κατά βάση από το υπουργείο παιδείας για την ευαισθητοποίηση των παιδιών απέναντι στα ζώα, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα τώρα. Αλλά δυστυχώς, όπως είπες, μόνο ατομικά ό,τι κάνουμε. Απλώς χαίρομαι γιατί το τελευταίο διάστημα βλέπω όλο και πιο πολλούς να ασχολούνται!