tag:blogger.com,1999:blog-1490923853513369955.post6026306438879877462..comments2015-09-20T14:09:51.910+03:00Comments on Πυρ, γυνή, Αλεξιάννα: Σχέσεις από απόσταση, Vol 2Αλεξιάνναhttp://www.blogger.com/profile/10594382433371234881noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-1490923853513369955.post-56231510013185774902013-05-17T16:22:17.360+03:002013-05-17T16:22:17.360+03:00θα συμφωνήσω φίλη μου ότι είναι πολύ προτιμότερο ν...θα συμφωνήσω φίλη μου ότι είναι πολύ προτιμότερο να έχεις βρει έναν άνθρωπο με τον οποίο είσαι καλά και ας είστε μακριά παρά να ζεις με ημίμετρα από κοντά. Και βέβαια, όταν είσαι καλά με τον άνθρωπό σου ακόμα και το λίγο που έχετε μαζί είναι υπέροχο. Απλώς είναι φορές που η απόσταση κουράζει και σε βάθος χρόνου μπορεί να δημιουργήσει συνήθεια. Αλλά φυσικά, όπως έγραψα και στην ανάρτησή μου, υπάρχει πάντα η ευτυχής πιθανότητα δύο άνθρωποι που αγαπιούνται πολύ να έχουν βρει τον τρόπο κα να αποτελούν παράδειγμα και για τους υπολοίπους!Αλεξιάνναhttps://www.blogger.com/profile/10594382433371234881noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1490923853513369955.post-68785635418503432062013-05-17T15:13:02.659+03:002013-05-17T15:13:02.659+03:00Αλεξιάννα, έχω σχέση από απόσταση εδώ και 1 χρόνο!...Αλεξιάννα, έχω σχέση από απόσταση εδώ και 1 χρόνο! Δεν θα πω πολλά γιατί δε θα χωρέσουν.... και το θεωρώ πολύ λίγο...... έχω κάνει σχέση από κοντά και η αγάπη που έχω με τον άνθρωπο που είμαστε μακριά και ο έρωτας και το πάθος και όλα όσα νομίζουν πως γίνονται μονο απο κοντα ειναι οτι καλυτερο ΖΩ στη ζωη μου!!!!!!!!! και ολα οσα ζω τα βιωνω χιλιες φορες πιο πολυ οταν βρεθουμε με ολες τις αισθησεις και το ΕΙΝΑΙ μου οπως και αυτος!!!!!!! ενα χαδι που καποιος στην καθημερινοτητα το ζει και απλα το προσπερνα!!! Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1490923853513369955.post-61502722839075636672013-05-17T14:46:34.759+03:002013-05-17T14:46:34.759+03:00Γενικά θεωρώ ότι οι μεγάλοι έρωτες δεν τελειώνουν,...Γενικά θεωρώ ότι οι μεγάλοι έρωτες δεν τελειώνουν, όπως διαδεδομένα θεωρείται, με έναν μεγάλο τσακωμό. Και αυτό γιατί τους μεγάλους έρωτες δεν τους πτοεί ένας τσακωμός. Οι μεγάλοι έρωτες τελειώνουν επειδή τελείωσε αυτός ο έρωτας. Σε αντίθεση με τους... μικρούς έρωτες εκείνοι δεν μπορούν να ανεχτούν ότι χάθηκε αυτό το συναίσθημα.<br />Όσο για την απόσταση νομίζω ότι κάνει ό,τι θα έκανε και η καθημερινότητα και η ρουτίνα. Φέρνει μια συνήθεια που σαρώνει κάθε συναίσθημα στο πέρασμά της, στις σχέσεις από απόσταση συνηθίζεις την απουσία, ενώ στην καθημερινότητα συνηθίζεις την παρουσία. Πάντως και στις δύο περιπτώσεις πρέπει να βρίσκεσαι σε εξαιρετική εγρήγορση για να το καταλάβεις όσο είναι καιρός. Απλώς όταν ο άλλος βρίσκεται εδώ, μαζί σου μπορείς να το διορθώσεις αν υπάρχει αγάπη, ενώ όταν εμπλέκεται η απόσταση αυτό είναι μάλλον αμφίβολο να επιτευχθεί...Αλεξιάνναhttps://www.blogger.com/profile/10594382433371234881noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1490923853513369955.post-72660803784092812772013-05-17T01:11:32.543+03:002013-05-17T01:11:32.543+03:00Καλησπερα Αλεξιάννα. Ξέρεις αυτό το ανεπαίσθητα πο...Καλησπερα Αλεξιάννα. Ξέρεις αυτό το ανεπαίσθητα που λες προσωπικά για μένα είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μαι σχέση δυνατή, μια σχέση αγάπης... Όταν έχεις μάθει να βιώνεις πράγματα και συναισθήματα με όλο σου το ερίναι το να φτάσεις σε κάποια στιγμή να νιώσεις ανεπαίσθητα για τον χωρισμό ή το τέλος αυτής είναι σίγουρα κάτι πολύ ασχημο που πραγματικά δημιουργεί και μέσα σου άλλες σκέψεις. Κάτι που μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που βλεέοςι τις σχέσεις μέχρι εκείνη την στιγμή. Προοτιμότερος για μενα ένας γερό; τσακωμός, κάτιπου θα το νιώσεις ρε παιδί μου παρά ενα τέλος επειδή βαρεθήκες και βαρέθηκε... Και δυστυχώς αυτό κάνουν οι σχέσεις από απόσταση...Makis Delhttps://www.blogger.com/profile/12187475665305588430noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1490923853513369955.post-24476276238330094092013-05-15T23:21:45.187+03:002013-05-15T23:21:45.187+03:00Πολύ όμορφο σχόλιο και σ' ευχαριστώ πολύ :)
Θα...Πολύ όμορφο σχόλιο και σ' ευχαριστώ πολύ :)<br />Θα συμφωνήσω μαζί σου στη γενικότερη φιλοσοφία, η ζωή είναι ωραία, μπορούμε να την κάνουμε ακόμα ωραιότερη και οφείλουμε να τη σεβόμαστε και να μην τη χαραμίζουμε με πισωγυρίσματα, παλινδρομήσεις, άγκυρες που μας κρατούν δέσμιους και ακίνητους.<br />Όμως, θα διαφωνήσω στο ότι χωριστά μπορεί ο καθένας να ζει μόνο για τον εαυτό του. Υπάρχει πάντα ένα κομμάτι μας που θα είναι αποκλειστικά δικό μας και υπό όποιες συνθήκες θα εξυπηρετεί μόνο εμάς, το εγωιστικό μας μέρος. Αλλά υπάρχει και ένα κομμάτι που θέλει να μπορεί να μοιράζεται και δεν πιστεύω ότι οι συνθήκες μπορούν να το μετατρέψουν σε εγωιστικό, αν έχει βρεθεί ο άνθρωπος που θα το ενεργοποιήσει. Οι συνθήκες απλώς όταν είναι δύσκολες ίσως μικραίνουν αυτό το κομμάτι, το κοιμίζουν για να μην μας πονάει που δεν μπορούμε να το μοιραστούμε όπως θα θέλαμε, μα αν στα αλήθεια αξίζει δεν θα πεθάνει, δεν μπορεί να πεθαίνει τόσο εύκολα κάτι τέτοιο.<br />Φυσικά συχνότατα στην πορεία διαπιστώνουμε ότι προτιμούμε να ξεριζώσουμε αυτό το κομμάτι ή να το αφήσουμε να φύγει, γιατί δεν ξέρουμε τι να κάνουμε για να το κρατήσουμε ζωντανό, πολλές φορές δεν υπάρχει τίποτα για να κρατηθεί. Σχεδόν πάντα αυτό συμβαίνει (γιατί, κακά τα ψέματα, η απόσταση ασχημαίνει και τις πιο όμορφες καταστάσεις)... Απλώς έβαλα και ένα σχεδόν κάπου εκεί, να υπάρχει και να μας θυμίζει ότι κάπου, ανάμεσα σε κάποιους ανθρώπους η δοκιμασία αυτή πέτυχε. Και τότε, αν αυτό συμβεί, ίσως τότε υπάρξει σύγκλιση στις παράλληλες πορείες...Αλεξιάνναhttps://www.blogger.com/profile/10594382433371234881noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1490923853513369955.post-57434985311536431432013-05-15T11:45:29.872+03:002013-05-15T11:45:29.872+03:00Θέλω να πιστεύω ότι δεν υπαρχει τίποτα το μαγικό σ...Θέλω να πιστεύω ότι δεν υπαρχει τίποτα το μαγικό σε μια σχέση παρά μόνο το κομμάτι του έρωτα που πρέπει να διατηρούμε αυτή τη μαγεία ο καθένας με τον τρόπο του. Αν μια σχέση είναι κάτι μαγικό, τότε όπως έρχεται φυσικά και φεύγει. <br /><br />Συμφωνώ με όσα λες, πράγματι κάποια στιγμή συνηθίζεις σε μια απουσία γιατί πρέπει να προσαρμοστείς σ αυτή και να πάψεις να λυπάσαι που δεν είσαι δίπλα του να μοιραστείς στιγμές και όχι λέξεις. Πόσες φορές αυτές που έχω νιώσει πως ακόμα και αν έχει ειπωθεί κατι μεσω μηνύματος ή skype, αν δεν ειπωθεί και face to face είναι σα να μην ειπώθηκε ποτέ. Αυτό είναι ο ορισμός της απόστασης. Πεζότητα, στασιμότητα.<br /><br />Δεν υπάρχουν λόγια, λέξεις, εικόνες για να υποκαταστήσουν όλα αυτά που ορίζουν για μένα- το τονίζω αυτό- μια σχέση. Αυτή είναι η ταπεινή μου άποψη. <br /><br />Έχοντας αποδεκτεί αυτή την αλήθεια στην οποία πιστεύω, το ζητούμενο για μένα έχει γίνει άλλο. Να συνεχίσω να πηγαίνω μπροστά παίρνοντας δύναμη βλέποντας τον άλλον να κάνει το ίδιο και να βρίσκω την ευτυχία στο παρόν και σε όσα έχω χωρίς να αναλώνω τη σκέψη μου σε όσα δεν μπορώ να έχω ακόμη!!! <br /><br />Έτσι, το παρόν δεν είναι μια αβάστακτη προσμονή, αλλά ένα ταξίδι που θέλω να ρουφήξω και να μην χαραμίσω ούτε λεπτό αυτού, καθώς η Ιθάκη μπορεί είτε να είναι μακριά είτε να μην αποτελεί πλέον κοινό προορισμό ύστερα από κάποιες μέρες, μήνες ή χρόνια. Και αυτό δεν είναι προδοσία. Είναι ρεαλισμός, είναι αυτογνωσία, είναι φιλοσοφία. Τα κοινά όνειρα, ωστόσο, και η Ιθάκη είναι ο μόνος τρόπος να κρατηθούν οι πορείες παράλληλες. Όχι ρομαντικά, αλλά ως απόσταγμα αξιών, προτεραιοτήτων, αυτοσυνείδησης, προσωπικού οράματος και ορισμού της έννοιας της αυτοπραγμάτωσης και της ευτυχίας. Πράγματα διόλου εύκολο να βρεθούν. Και αν ακόμα βρεθούν και συνεβρεθούν με του άλλου, οι ταχύτητες των δύο πορειών θα διαφέρουν. Ιδανικά θα εναλλάσσονται. Η απόκλιση ή η σύγκλιση εξαρτάται από τα θεμέλια της σχέσης που υπήρχε, τις αξίες, την επιμονή, την προσαρμοστικότητα και των δύο σε αναπόφευκτα δυναμικούς παρά στατικούς στόχους. Δεν εξαρτάται από τις συνθήκες που συχνά αποτελούν δικαιολογία. Εμείς δημιουργούμε τις συνθήκες και είναι λάθος να αφήνουμε αυτές να ορίζουν τη ζωή μας. <br /><br />Τα παλάτια δεν χτίζονται ούτε σε μερες ούτε χωρίς κόστος. Ωστόσο τυχερός αυτός που μπορεί με το σύντροφό του να ορίσει πως μοιάζει το παλάτι τους με τη σιγουριά που απαιτείται για να επενδύσουν και δύο χωρίς φόβο. Εγώ με δεδομένο ότι το όραμά μου δεν έχει εικόνα και αδυνατώ να βρώ μία και μοναδική με όλα τα κομμάτια του puzzle άψογα, επιλέγω να πάρω ένα ιστιοπλοϊκό και να διαλέγω τους συνεπιβάτες μου που θα έρχονται και θα φεύγουν, να μη γυρνώ πίσω, ούτε να ρίχνω άγκυρες, να μένω άγρυπνη μαζί με εκείνον μονάχα που ταξιδεύει χωρίς όρια και πετυχαίνει τη σταθερότητα στα πανιά: το χαρακτήρα. Με εκείνον ξέρω ότι θα είμαι πάντα μαζί έστω και ως σκέψη που δίνει ώθηση και θάρρος για τη ζωή μέχρι να επιβιβαστούμε ξανά στο ίδιο ιστιοπλοϊκό και να αρχίσουμε να ζούμε την αγάπη μας, ο ένας για τον άλλον και όχι χωριστά. Γιατί χωριστά αδυνατώ να βρω άλλο τρόπο παρά να ζει ο καθένας για τον εαυτό του. <br /><br />Life is beautiful and it is now!<br />Artemisnoreply@blogger.com