27 Δεκ 2013

Σχέση από απόσταση: μυστικά επιτυχίας

 
 
Τον άνθρωπο που έχει σχέση από απόσταση τον καταλαβαίνεις σχεδόν καλά καλά πριν συστηθείς μαζί του. Κάθεται στο τραπέζι με το κινητό δίπλα του, το ίντερνετ μονίμως ανοιχτό. Τουλάχιστον πεντάκις κατά τη διάρκεια της βραδιάς θα αναφερθεί με ευγνωμοσύνη στους εφευρέτες του skype, θα αφαιρεθεί κάνοντας chat στο viber και θα εκθειάσει το air tickets για τις προσφορές του στα αεροπορικά εισιτήρια. Αυτό βέβαια είναι η καλή περίπτωση, του πιστού αισθηματία. Για αυτήν θα μιλήσω, γιατί η άλλη περίπτωση, του κάνω παιχνίδι κι εκεί κι εδώ, δεν με αφορά. Θα μιλήσω για αυτούς που έχουν επενδύσει στη σχέση και δεν θέλουν να την καταστρέψουν, που αναρωτιούνται πώς μπορούν να τη διατηρήσουν, να μην την δουν να διαλύεται ή να φθείρεται. Που όντας ερωτευμένοι ζητούν να μην αλλάξει τίποτα.
Οι σχέσεις από απόσταση χρειάζονται ό,τι κι όλες οι υπόλοιπες σχέσεις:
εμπιστοσύνη, ερωτική διάθεση αλλά και ένα κομμάτι που ο καθένας το κρατάει και το αναπτύσσει για τον εαυτό του. Η δυσκολία – η σημαντικότερη ίσως δυσκολία σε σχέση με τις σχέσεις χωρίς απόσταση, γιατί και αυτές δεν το λες ότι χαρακτηρίζονται από ευκολία- είναι πως αυτά τα στοιχεία πρέπει να τα έχεις σε μεγάλο, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι κανονικά. Και να τα έχεις αδιάλειπτα, να μην επιτρέπεις στον εαυτό σου ούτε για λίγο να τα απολέσει, γιατί τότε οι εξελίξεις μπορεί να είναι απρόβλεπτες.
          Κυρίως εμπιστοσύνη θέλει η απόσταση. Ειλικρινή, ατόφια, σκληρή και σταθερή σαν τοίχο από το πιο ανθεκτικό υλικό, μα και ευέλικτη. Να μπορεί να προσαρμόζεται, να αναγεννιέται, να παλεύει, να μένει πάντα νικήτρια απέναντι στην ανασφάλεια. Την ανασφάλεια που γεννιέται από το άγνωστο, την ανοίκεια άξαφνα ζωή αυτού που άλλοτε τα μοιραζόταν όλα μαζί σου. Κι η ανασφάλεια γεννάει ζήλεια, κτητικότητα. Κι αυτή τσακωμούς, εντονότερους, πιο πικρόχολους απ’ ότι στο κοντά. Εμπιστοσύνη και κατανόηση θέλει. Μοιάζει ακατόρθωτο μερικές φορές. Όμως άλλο είναι ο τσακωμός που ακολουθείται από συμφιλίωση και αγκαλιά και άλλο ο τσακωμός που μπαίνει ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που θα κάνουν να βρεθούν από κοντά βδομάδες ή ίσως και μήνες. Πιο δηλητηριώδης και πιο αβέβαιος να ξεχαστεί.
          Φυσικά υπάρχουν και οι ήρεμες περίοδοι. Μα κι εκεί κρύβονται παγίδες. Υπάρχει πάντα η τάση του παγώματος της ερωτικής διάθεσης για όσο το ζευγάρι είναι χώρια. Καταλήγουν να μιλούν σαν φίλοι, να ξεχνούν ότι είναι ερωτευμένοι, ίσως υποσυνείδητα για να μην πονάει τόσο ο χωρισμός των δύο σωμάτων. Μα αυτό οδηγεί στην αποξένωση, στην απομάκρυνση. Κι ύστερα βλέπεις τον άλλον στο αεροδρόμιο, τον αγγίζεις και σου μοιάζει ξένος, νιώθεις άβολα. Έχεις συνηθίσει να είστε απλά δύο κομπιούτερ στη γραμμή του skype, έχεις συνηθίσει την απουσία κι είναι πια η παρουσία που σε βγάζει από τα νερά σου. Πρέπει να παλέψεις για να μη χαθεί ο μαγικός σύνδεσμος. Να παλέψεις με πράξεις και με λόγια ακόμα κι από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Να κρατήσεις τον ερωτισμό, τον πόθο, όταν αυτό μοιάζει το πιο οδυνηρό μα και το πιο αφύσικο. Η όσφρηση, η γεύση, η αφή δεν περνούν από τις γραμμές του τηλεφώνου κι εσύ συνηθίζεις χωρίς αυτές, συνηθίζεις και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο.
          Και κάπου εκεί που νομίζεις πως τα έχεις καταφέρει, που έχεις πλησιάσει σε επίπεδο ζεν από την πολλή κατανόηση και φροντίζεις ημερησίως να του στέλνεις καρδούλες και γλυκόλογα και να μιλάτε με τις ώρες για την αγάπη σας, έρχεται η αντίφαση. Πρέπει να μπορέσεις να ισορροπήσεις ανάμεσα στο συνεχίζω να σε θέλω, να μου λείπεις και στο βρίσκω νόημα και σε άλλα πράγματα που με γεμίζουν. Όσο κι αν σου μοιάζει παράξενο, πλέον σαββατόβραδα θα βγαίνεις με φίλους. Και πρέπει να το ευχαριστιέσαι. Πρέπει να γνωρίσεις καινούριες παρέες, να ξεκινήσεις νέα χόμπι, να κάνεις εργασιοθεραπεία. Δεν θες, προτιμάς να μένεις μέσα και να αναπολείς τις στιγμές που ζήσατε μαζί μετρώντας ταυτόχρονα πόσες μέρες μένουν μέχρι να έρθουν οι επόμενες. Είσαι ένα βήμα πριν την κατάθλιψη. Πρέπει να σηκωθείς, να αποκτήσεις δικιά σου ζωή σε πολύ εντονότερο βαθμό από ότι θα έκανες αν ήταν εδώ εκείνος. Έστω και για λίγο να τον ξεχάσεις, όσο κι αν το θεωρείς προδοσία. Προδοσία απέναντι στον εαυτό σου και τελικά και στους δύο θα είναι να ξεχάσεις πως μπορείς και μόνη σου να περάσεις όμορφα.
          Θυμάσαι τις μέρες που ήσουν ελεύθερη; Δεν είναι δα και τόσο χάλια, ε;

Διαβάστε το κaι στο eyedoll.
         

7 σχόλια:

  1. ήμουν άτυχος. Βλέπεις, έζησα μία τέτοια σχέση όντας πολύ άπειρος γενικά για σχέσεις. Έτσι, πριν προλάβω να αποκτήσω τη... σοφία, απέκτησα την εμπειρία.
    Από τότε όμως, την μελέτησα πολύ [...] κατέληξα πως καμία, μα καμία σχέση εξ αποστάσεως δεν έχει ελπίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε μου, ο καθένας κρίνει από τις εμπειρίες του και με βάση αυτές διαμορφώνει τις απόψεις του, επίτρεψέ μου, όμως, να διαφωνήσω ζωηρά.
      Δεν ισχυρίζομαι πως είναι κάτι εύκολο, κάθε άλλο μάλιστα. Αλλά έχω στο μυαλό μου τρία συγκεκριμένα παραδείγματα που τα κατάφεραν και σίγουρα θα υπάρχουν και άλλα. Μα πέρα από τα παραδείγματα, και θεωρητικά να το δεις δεν μπορώ να δεχτώ πως η αληθινή αγάπη δεν μπορεί να αντιπαλέψει τα χιλιόμετρα. Εδώ παλαιότερα αντιπάλευε πολέμους, μεταναστεύσεις χωρίς καμία ελπίδα επιστροφής, αρρώστειες...
      Η απόσταση απλώς χαλάει τις αυταπάτες. Σχέσεις που λογίζονταν για αληθινές αγάπες, βλέπουν ξαφνικά, πικρά, αναπάντεχα ότι δεν ήταν. Και με δεδομένο ότι αυτή η αυταπάτη ενδέχεται να συμβαίνει σε πολλούς, διαλύονται και οι περισσότερες σχέσεις. Δεν είναι η πρωταρχική αιτία η απόσταση όμως. Αυτή επιτάχυνε τη διαδικασία ή άλλαξε το τέλος, από εκεί που μία σχέση θα κατέληγε σε έναν ειρηνικό χωρισμό ή συνέχισή της από συνήθεια, καταλήγει να τελειώνει έντονα και χωρίς πισωγυρίσματα.
      Για μένα, αυτή η περιπέτεια είναι όπλο, επικίνδυνο μεν, αλλά που στα κατάλληλα χέρια μπορεί να απογειώσει την αγάπη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Τώρα, τι να σου πω, δεν ξέρω αν ο ένας είναι υποχρεωμένος να βρίσκεται μόνιμα στην Αυστραλία και ο άλλος στην Ευρώπη τι γίνεται, αλλά θεωρώ ότι με αγάπη τα πράγματα δεν φτάνουν σε αυτό το σημείο, και οι δύο μαζί μπορούν να βρουν μία λύση...

      Διαγραφή
    2. Έχουμε ξανασυζητήσει νομίζω για αυτό το θέμα! Διαφωνώ σε κάποια σημεία! Μαρέσει γιατί βλέπεις την θετική πλευρά αλλά και την αρνητική! Και τελικά καταλήγεις στο να προσπαθείς συνέχεια για το καλύτερο! Φιλιά καλή Χρονιά Αλεξιάννα μου!

      Διαγραφή
    3. Ναι ναι, το ξέρω πως το έχουμε ξανασυζητήσει, αλλά επειδή το θέμα με ενδιαφέρει, ό,τι καινούριο μου έρχεται στο μυαλό, το γράφω. Αλλά νομίζω ότι και με αυτό το τρίτο άρθρο, το έκλεισα το θέμα!

      Καλή χρονιά Μάκη μου, χρόνια πολλά με υγεία και ευτυχία :)

      Διαγραφή
  2. Καλή Χρονιά με υγεία, χαρά και μόνιμη θετική διάθεση όποια κι αν είναι τα προβλήματα! Πόσο χαίρομαι να διαβάζω τον γόνιμο, αισιόδοξο προβληματισμό σου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δυστυχώς τα συναισθήματα δεν ελέγχονται,μα θέλω να πω σε όσους αποφασίσουν να ξεκινήσουν μια σχέση εξ΄ αποστάσεως!!Παιδιά,ιδιαίτερα σ εσάς που είναι μόνιμα μακρυά ο/η σύντροφός σας και ξεκινήσατε απ το διαδίκτυο,μη το ξεκινήσετε γιατί άμα το δείτε σοβαρά και επενδύσετε σ αυτό είστε χαμένοι!!Ο μόνος τρόπος επιβίωσης είναι μόνο αν μελλοντικά μείνετε μαζί!!Στην αρχή θα ναι όλα μέλι γάλα λόγω ενθουσιασμού,μετά όμως θα υπάρχει γκρίνια,ανασφάλεια,πειρασμοί,κριτική από τους γύρω,έλλειψη καθημερινότητας και συνύπαρξη σε δραστηριότητες πχ εξόδους ερωτική συνεύρεση και όλα όσα ζει ένα ζευγάρι.Και όσο δυνατό είναι,τόσο πιο μεγάλη γκρίνια θα υπάρχει!Μωρέ έπρεπε να γράψω σε blog τα δικά μου να γίνει σενάριο Ελληνικής Ταινίας!Τελοσπάντων παιδιά ξεχωρίστε στο μυαλό σας τι περίπτωση είναι ο καθένας σας και ανάλογα πράξτε!!Κι αυτό που λένε διαδικτυακές επιλογές πχ facebook skype,είναι ημίμετρα. Σα το κατ ιδίαν κανένα! !Αυτά άντε για φοιτητικές περιπτώσεις που ναι σχετικά προσωρινή η απόσταση.Η το να πηγαίνει ο ένας στην πόλη τ αλλουνού.Πάτε 6-7 μέρες;Ε στην 6η μέρα η πίκρα θα ναι τεράστια που θα φύγει,ιδιαίτερα αν θα ναι μακροχρόνια η απουσία του.Και στις μέρες με την κρίση αυτά είναι ακόμα πιο δύσκολα,τόσο μάλλον για μακρινές αποστάσεις.Κια για τις γυναίκες θέλω να πω,πως όταν τ αγόρι πάει στρατό μην πιέζεται καταστάσεις!!9 μήνες είναι βάλε άδειες σουπα μου πες,περνάει ο καιρός αέρα!Αλλά για τα άλλα θέλω να πω οτι στο τέλος δν θα πονάτε που χάσατε το ταίρι σας,μα που το χάσατε με τέτοιο τρόπο χρεώνοντας τον εαυτό σας,άλλο που δεν φταίει κανένας.Εύχομαι καλό κουράγιο σε όσους ζουν σχέση από απόσταση και όσοι αποφασίσετε,τώρα που ναι αρχή βρείτε δύναμη και αποτρέψτε το(αν και αυτά δεν ελέγχονται)!Καλά να είστε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το άρθρο σου μου τρυπάει το κορμί, ακριβώς αυτά είναι τα αισθήματά μου. Ξεκινήσαμε από απόσταση, βρισκόμασταν μια φορά το μήνα, όλο το καλοκαίρι ήμασταν μαζί και τώρα πήρε Εράσμους στη Σουηδία. Έχω να τον δω ένα μήνα κ νιώθω να αποξενώνομαι άθελά μου...Είμαι σε σχέση 7 μήνες σύνολο ως τώρα κ απ' τη στιγμή που έφυγε νιώθω εντελώς μόνη, νιώθω την ανάγκη να φλερτάρω και προσπαθώ να το εμποδίσω γιατί δε θέλω να χωρίσω, προσπαθώ να το κρατήσω με νύχια κ με δόντια, αλλά πονάει, σου τρυπάει την καρδιά και όλο σου το είναι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή